Cel  zajęć:

przekazywanie wartości i norm postępowania

     

Cele szczegółowe:

• dziecko rozumie, że należy dzielić się nie tylko dobrami materialnymi,
• uświadomienie dziecku, które zachowania zasługują na pochwałę,
• pomoc w zrozumieniu, jak wiele zależy od nas samych,
• sprawianie radości innym,
• radość dzielenia się i współdziałania z innymi,

Metody pracy:

Metody aktywizujące:

• praca z tekstem; głośne czytanie, słuchanie, dyskusja
•  drama
•  techniki plastyczne 
•  gry i zabawy ruchowe
• słuchanie muzyki
•  

Formy pracy:

Indywidualna

Środki dydaktyczne

•  treść bajki terapeutycznej: „Bajka o Ciepłymi Puchatym”, kłębek nici, piłeczka, kartki czyste, mandarynki, flamastry

Przebieg zajęcia

1. Zabawa „Iskierka powitania”. Rodzic siada wspólnie z dzieckiem naprzeciwko siebie i witają się przekazując sobie uśmiech i iskierkę.
2. Zabawa „Nić wiadomości.” Ćwiczenie to ma na celu wzmocnienie  samooceny.
   Rodzic podaje dziecku rozwinięty kłębek nici, dziecko zwijając kłębek mówi co najmniej jedną dobrą cechę o sobie. Następnie dziecko daje kłębek rodzicowi, który robi to samo.
3.  Zabawa ,,Emocje”. Rodzic z dzieckiem siedzi naprzeciwko siebie i wypowiadają się na temat przyczyn dobrego i złego samopoczucia. Rzucają do siebie piłeczkę. Ten, kto ją złapie mówi:

• Mam dobre samopoczucie, gdy …………
• Mam złe samopoczucie, gdy ……………

1. Zabawa plastyczna – dziecko rysuje na kartce: gniew, radość, smutek, złość,
2. Zabawa „Chętnie się z tobą podzielę”.

Rodzic uświadamia dziecku ideę dzielenia się. Dziecko z rodzicem zastanawia się wspólnie, czym można się dzielić np:

• kanapkami,
  • słodyczami,
  • kredkami,
  • uśmiechem,
  • dobrym słowem,
  • dobrą radą,
  • przyjaźnią

1. Czytanie „Bajki o Ciepłym i Puchatym”. Dziecko siada sobie wygodnie, uważnie słucha bajki czytanej przez rodzica.
   

Bajka o ,,Ciepłym i Puchatym”

Bardzo dawno temu, gdzieś daleko, było dobre miasto. Jego mieszkańcy żyli szczęśliwie, śmiali się, bawili i nigdy nie chorowali. W mieście tym było bardzo dużo puchatego
i puszystego. Puchate było miękkie, puszyste, bardzo lekkie i miłe w dotyku. Ludzie mieli taki zwyczaj, że, kiedy spotykali się ze sobą, dzielili się puchatym i puszystym mówiąc: „Tobie puchate i mnie puchate, mnie puchate i Tobie puchate”. A kiedy się dzielili puchate
i puszyste rosło i było go jeszcze więcej. Tak trwało bardzo długo i ludzie nauczyli się, że kiedy puchate i puszyste rośnie ich życie staje się piękniejsze, serca wypełniają się miłością, a ciało jest zdrowsze.

Pewnego dnia do szczęśliwego miasta przybyła czarownica. Czarownica jeździła po całym świecie i sprzedawała ludziom swoje czary i lekarstwa. Jednak w dobrym mieście nikt nie chciał kupować lekarstw i nie potrzebował czarów, bo wszyscy byli zdrowi i szczęśliwi.

Czarownica chodziła po mieście przyglądała się ludziom i ich zwyczajom i nie rozumiała, dlaczego nie może niczego sprzedać. Po pewnym czasie zorientowała się, że wszystkiemu winne jest puchate. Kiedyś obserwując jak ludzie się nim dzielą postanowiła uwolnić ich od puchatego i puszystego i powiedziała do jednego z mieszkańców: „Wiesz? To puszyste i puchate, które dostałeś od swojego przyjaciela, to wcale nie było jego ciepłe i puchate. On oddał Ci tylko to, co wczoraj dostał od Ciebie”. A do innego mieszkańca powiedziała: „Czy zauważyłeś, że Twój sąsiad dał Ci wczoraj mniej ciepłego i puchatego niż Ty dałeś jemu?”

Krążyła po mieście tak długo, aż zatruła ludziom serca i ludzie zaczęli się sobie nieufnie przyglądać. Coraz rzadziej dzielili się puchatym i puszystym i chowali je w domach
i szufladach zazdrośnie strzegąc i bojąc się, że je stracą. A puszystego i puchatego, którym nikt się nie dzielił było coraz mniej.

Pewnego dnia czarownica dała jednemu z mieszkańców trochę kolczatego i powiedziała: „Tobie kolczaste i mnie kolczaste, mnie kolczaste i Tobie kolczaste”. I kolczaste urosło. Ludzie zaczęli się dzielić ze sobą kolczastym. Pojawiły się choroby, szczęście zaczęło znikać z dobrego miasta, a ludzie stali się smutni i niemili dla siebie. Mijały dni, miesiące i lata. Czarownica sprzedawała ludziom swoje lekarstwa i stawała się coraz bogatsza. Kiedy potrzebowała więcej pieniędzy dzieliła się z ludźmi kolczastym i wtedy ludzie więcej chorowali i przychodzili do niej po leki.
Szczęśliwie, dwoje dzieci bawiąc się ze sobą na strychu znalazło w starej skrzyni puszyste i puchate, które dorośli dawno temu schowali, żeby nikt im nie zabrał. Kiedy je oglądali rozerwali je na dwa kawałki i podzielili między siebie. I puszyste i puchate natychmiast urosło, a dzieci poczuły, że w ich sercach pojawiła się jakaś radosna nuta. Pobiegły do rodziców i podzieliły się z nimi mówiąc: „Tobie puchate i mnie puchate”.
I puchate znów urosło.

Od tej chwili ludzie zaczęli ponownie dzielić się ze sobą puszystym i puchatym i w ich sercach pojawiło się więcej szczęścia i radości, a ciała mniej chorowały. Wtedy przypomnieli sobie o starym zwyczaju i dawnych czasach. Wypędzili złą czarownicę i starali się dzielić jak największą ilością puszystego i puchatego. Jednak w ich mieście istniało także kolczaste, które kiedyś podarowała im czarownica.

I odtąd ciepłe i puchate krąży między ludźmi na przemian z kolczastym i tylko od ludzi zależy, czym się ze sobą dzielą. A to, czym się podzielą rośnie wypełniając ich serca
i myśli.

Rodzic tłumaczy dziecku.

To ciepłe i puchate to MIŁOŚĆ, DOBRO, SZCZĘŚCIE.  Im więcej jej dajesz, tym więcej jej otrzymujesz. Ważne jest co nosisz w swoim sercu. Jeśli Twoje serce przepełnione jest miłością, DOBROCIĄ to w myśl zasady, „ To co dajesz, do ciebie wraca”,  będziesz tym obdarowywany.

A to „zimne i kolczaste”, to STRACH, ZŁO, GNIEW – przeciwieństwo miłości. To my wybieramy, co zagości w naszych sercach – to jest tylko i wyłącznie nasza wolna wola i decyzja. Życzę wszystkim by wybrali to cieple i puchate.”

Ewelina Narwojsz