Rodzaj zajęć:

rewalidacja dziecka objętego kształceniem specjalnym z uwagi na występowanie afazji motorycznej z utrudnieniami w komunikacji werbalnej oraz znaczącymi deficytami rozwojowymi

Cel ogólny zajęć:

• rozwijanie umiejętności komunikowania się z innymi,

Cele szczegółowe zajęć:

• dziecko zna sposoby porozumiewania się,
•  wyraża emocje gestem i ruchem,
• buduje prawidłowe relacje z drugą osobą

Metody pracy:

• rozmowa

Formy pracy:

indywidualna

Środki dydaktyczne:. treść opowiadania, ilustracje do opowiadania, kartony, kredki, klej, flamastry, nożyczki, papier

Przebieg zajęcia:

1. Powitanie wg „Pedagogiki zabawy”- Klanza

                       Witam Cię,

                       zaczynamy, już czas.

                       Jestem ja, jesteś ty

                       raz, dwa, trzy.

2. Zabawa – opowiadanie „Smutny król”

Rodzic czyta dziecku treść opowiadania: 

W pewnym królestwie żył król, który nigdy się nie uśmiechał. W pałacu królewskim ściany były szare i puste, a wokół panowała cisza i ciemność. Król smucił się z powodu nudnego życia, a nikt nie potrafił go rozweselić. Rodzic proponuje dziecku, aby pomogło królowi. Pokazuje dziecku dwie duże ilustracje: jedna przedstawiająca smutnego króla, druga wnętrze pałacu. Zadaniem dziecka jest pokazanie różnych min, które rozweselą króla.

• 

• 

3. „Zabawy z partnerem” w parach według metody ruchu rozwijającego W. Sherborne.

Rodzic i dziecko

• „Lustro”- dziecko i rodzic siedzą naprzeciwko siebie, rodzic wykonuje dowolne ruchy, gesty, wykorzystuje mimikę twarzy,  dziecko naśladuje jego ruchy- zmiana ról. 
• Dziecko leży na podłodze, rodzic turla je w różne strony – zmiana ról.
• Dziecko siedzi na podłodze w siadzie prostym, opiera się plecami o rodzica,  oboje napierają plecami na drugą osobę – zmiana ról.
•  „Prowadzenie ślepca” – dziecko ma zamknięte oczy, rodzic prowadzi go po pokoju – zmiana ról. 
• (Bogdanowicz M., Kisiel B., Przesnyka M.)

4. Zabawa „Masażyk”

Rodzic i dziecko

Na plecach dziecka rodzic „rysuje” treść recytowanego przez rodzica wierszyka.

          Stolarz młotkiem stuka – stukanie pięścią

          Lekarz w plecy stuka – delikatne pukanie palcami

          Kucharz w garnku miesza – koliste ruchy płaską dłonią lub pięścią

          Praczka pranie wiesza – delikatne szczypanie

          Rolnik grabi siano – grabienie palcami obu rąk z góry na dół

          Muzyk gra co rano – naśladowanie ruchów pianisty

          I ja też pracuję – wskazanie na siebie

          Obrazek rysuję – dowolny rysunek palcami na plecach partnera.

5. Rysunek „Smutny król – wesoły król”

Dziecko na jednej stronie kartki rysuje smutnego, a na drugiej stronie – króla wesołego.

Ewelina Narwojsz