Andrzejki, jędrzejówki, jędrzejki. Obchodzone w Polsce w noc z 29 na 30 listopada, w wigilię świętego Andrzeja. Z biegiem czasu stały się głównie pretekstem do brania udziału w imprezach tanecznych, które z ich dawną formą mają niewiele wspólnego. Tymczasem tradycja andrzejkowych wieczorów sięga zamierzchłych czasów. Pierwsze pisemne wzmianki o tym święcie pochodzą z XVI wieku. Warto dodać, że obrzędy z nimi związane daleko wykraczają poza znane nam lanie wosku i tańce. 

Jeszcze kilkadziesiąt lat temu wszystkie polskie dziewczęta na wydaniu wiedziały, że w imieniny św. Andrzeja mają szansę dowiedzieć się, jak ułoży im się życie uczuciowe. O ile dziś to walentynki uważamy na święto zakochanych, o tyle kilka dekad temu to św. Andrzej patronował pragnącym miłości pannom, zaś patronką chętnych na ożenek kawalerów była św. Katarzyna (4 listopada). Z biegiem czasu andrzejki wchłonęły obchody katarzynek, a chłopcy zaczęli świętować razem z dziewczętami. 

„Święty Andrzej Ci ukaże, co Ci los przyniesie w darze” – tak mówi stare przysłowie. Dlatego 29 listopada br. sprawdzaliśmy, co nas czeka w przyszłości 😉

Najpierw poznaliśmy atrybuty wróżki, a potem przystąpiliśmy do zabawy. Kręcąc butelką sprawdziliśmy, co nas czeka w niedługim czasie, zaś wybrane gwiazdki leżące na stołach zdradziły nam jakimi ludźmi będziemy. Wykonaliśmy również zadania na kartach pracy 😉

Podczas wszystkich zabaw towarzyszył nam uśmiech i radość. Ach cóż to był za dzień… Miły, wesoły i pełen magii 🙂